Mijn derde week in de Filipijnen

De derde week is alweer voorbij. Het gaat nog steeds prima hier en ik vermaak mij goed. Het werken in het ziekenhuis is erg interessant maar wel wennen, omdat ze hier anders werken dan in Nederland. In Nederland gaat het werk veel sneller en met meer stress. In de Filipijnen gaat alles wat rustiger aan. Dit vind ik wel heel erg wennen, want soms zit je tijdens je dienst best lang te wachten om iets te kunnen doen. Het werken in het ziekenhuis is wel heel erg leuk en leerzaam!

Vorige week woensdag ben ik voor het eerst naar de health center geweest, waar ik met nog drie andere studenten ging vaccineren bij baby's en kinderen van ongeveer 1 jaar oud.
Bij aankomst op de plek, stond de hele ruimte al vol met ouders met hun kinderen. Overal hoorde je gehuil. We kregen als eerst uitleg over wat ze de kinderen hier voor een vaccinaties geven en hoe ze dat doen. Als eerst mochten we de baby's allemaal twee druppels medicatie geven, tegen polio. Daarna mochten we beginnen met vaccineren. In het begin vond ik het dood eng om in zo'n klein en dun armpje te prikken. Zodra de kinderen de naald zagen, vertrok het gezichtje en voor dat je het wist gingen ze huilen. Gelukkig hadden we ballonnen mee genomen die de kinderen kregen nadat ze geprikt waren. Dit deed soms echt wonderen!
Na het vaccineren ben ik met een aantal uit de groep naar het grote winkelcentrum in davao geweest. Zoals gewoonlijk moesten we weer in een propvol busje zitten, voor ongeveer 40 min. Volgens mij kijken ze hier alleen maar naar hoe veel mensen er in een busje moeten en niet naar het aantal dat er in past. Het busje gaat ook pas rijden als het aantal mensen dat zij willen is bereikt...
Bij het grote winkelcentrum heb ik weer bruinbrood gekocht en toen kwamen we er achter dat ze ook chocolade pasta hadden en smeerkaas! Ook hadden we plakjes kaas gekocht, maar die waren echt niet te eten.
Nadat we terug waren van het winkelcentrum, ben ik met Jolein en Roos gaan eten bij het een restaurantje vlak bij ons huisje. We hebben daar heerlijke sandwiches gegeten en vol verbazing was de sandwich gemaakt van bruinbrood!

Donderdag had ik een avonddienst op de eerste hulp. Ik was daarom van plan om uit te slapen, maar de bouwvakkers die naast onze kamer bezig waren vonden het blijkbaar nodig om, om half acht te beginnen met timmeren en zagen... De oordopjes die ik had mee gekomen kwamen toen wel goed van pas!
Tijdens de avonddienst heb ik voor het eerst een infuus mogen prikken. De eerste keer ging het niet helemaal zoals ik wilde, omdat degene waarbij ik het probeerde was erg moeilijk te prikken doordat ze te dunne vaten had. Gelukkig ging het de tweede keer goed en prikte ik gelijk raak! Later heb ik mogen assisteren tijdens het hechten. Op het moment dat ik hiermee klaar was, wilde ik vanuit de andere kant van de kamer naar de handeling kijken. Op dat moment voelde ik opeens allemaal kriebels op mijn hoofd en zag ik langs mijn hoofd allemaal zwarte dingen met trosjes naar beneden vallen. Wat bleek, er zat boven mijn hoofd in het plafond een mierennest en vanuit daar vielen allemaal mieren naar beneden. Het halve bed lag vol met mieren en ik wist niet hoe snel ik de mieren uit mijn haar moest krijgen. De mieren liepen zelfs op het steriele veld. De arts maakte daarbij de opmerking: they want to work. We hebben hier met z'n allen wel heel hard om kunnen lachen en gelukkig de patiënt ook.
Op het moment dat onze dienst was afgelopen kwam er net een bewusteloze man binnengebracht. Het was een jong volwassen man die schuimbekkend de afdeling op kwam. Nadat de controles gedaan waren, konden wij op de afdeling niks meer bieden aan de patiënt omdat ze niet konden bepalen wat er aan de hand was. Er moest gewacht worden tot een ambulance vanuit de grote stad de patiënt kwam ophalen. Achteraf bleek de man een infectie in zijn hersenen gehad te hebben.

Vrijdag zijn met samen met de HAN studenten op medical mission geweest in de bergen. We verbleven daar in een huisje met zijn allen. Het was een super gezellig huis, gemaakt van hout. Ik sliep met nog andere studenten op de gang, omdat er maar drie slaapkamers waren. Ik had samen met roos een gezellig hutje gemaakt met de klamboe want er waren daar super veel muggen. Na alle spullen bij het huisje gezet te hebben, zijn we naar een plek gegaan waar we eten en medicatie gingen uitdelen. Na een tijdje ging het opeens super hard regenen, maar gelukkig stonden wij met onze spullen onder een overkapping. Ik had nooit gedacht dat er een moment zou komen dat ik het koud zou hebben in de Filipijnen, maar dat moment was er toen zeker! Toen we terug kwamen bij het huisje heb ik gelijk warme kleren aangetrokken en hebben we met z'n allen gegeten. De flessen rum kwamen al gauw op tafel en na een tijdje was bijna iedereen teut. De muziek ging aan, de lampen gingen uit en iedereen heeft gezellig gedanst met elkaar.
De volgende ochtend werden we al vroeg gewekt door een jankende hond buiten.. Het leek wel of de hond geslacht werd, zo veel lawaai maakte hij. Na een half uur stopte dit eindelijk en heb ik nog eventjes kunnen door slapen. We hebben daarna lekker ontbeten en zijn toen naar een waterval gegaan waar we konden zwemmen. Helaas scheen de zon niet en was de wind in de bergen best koud, waardoor ik niet heb kunnen zwemmen.
Toen we terug kwamen bij het huisje zijn we na het eten bij elkaar gaan zitten om de tickets naar Palawan te boeken, voor de laatste week dat ik in de Filipijnen ben. Helaas lukte het boeken niet omdat de Wifi niet goed werkte.

Zondag ochtend werd ik wakker in 32 graden. Er was een probleempje met de airco. Ik ben toen maar mijn beddengoed gaan wassen. Pff wat is dat een gedoe om met de hand te wassen. Ik ben heel erg blij als ik in Nederland mijn was gewoon weer lekker in de wasmachine kan gooien! Na het wassen heb ik samen met Roos en Jolein voor de tweede keer geprobeerd om te tickets voor Palawan te boeken. Gelukkig lukte het dit keer wel! Na het boeken zijn we met de groep naar het crocodilepark geweest. We wilde hier eigenlijk gaan raften, maar bij aankomst kregen we te horen dat je dan had moeten reserveren en er al om 8 uur in de ochtend had moeten zijn. We zijn toen maar naar de dierentuin geweest, dat bij het park hoorde. Hier heb ik slangen, tijgers, struisvogels, krokodillen en nog wat andere dieren gezien. De tijgers vond ik wel een beetje griezelig, want ze spoten de tijgers nat met water zodat ze wakker werden en rond gingen lopen. Ze werden best opgefokt door het personeel daar, waardoor ze tegen de hekken aan sprongen. Ik was blij dat ik hier weer snel weg was, want ik vertrouwde dat hok waar ze in zaten niet helemaal.

Vandaag had ik een avonddienst op de SA. Dit is een afdeling met volwassenen, met daarbij een ruimte voor bevallingen. Op de afdeling lag een meisje met buikpijn klachten en ze verdachten haar van een blinde darmontsteking. De arts vertelde ons dat ze misschien geopereerd zou worden de volgende dag. Een uur later kwam iemand van het personeel naar ons toe en vertelde dat ze het meisje die dag wilde gaan opereren. Jolein en ik waren natuurlijk super enthousiast en vroegen of we mee mochten kijken tijdens de operatie en we hadden het geluk dat dit mocht! Als eerst moesten wij ons omkleden en kregen we een groen pak aan. Ook moesten we een mondkapje op en een haarnetje dragen. De operatie was echt super interessant om te zien. Ik was eerst bang dat ik er misschien niet goed tegen zou kunnen, om te zien dat ze in een lichaam snijden, maar ik vond het juist heel interessant om te zien.
Na de operatie heb ik samen met Jolein, Evi en Moniek weer bij het restaurantje vlak bij ons huisje gegeten. Heerlijk!

Morgen heb ik weer een avonddienst dus ik ben benieuwd wat deze dag ons gaat brengen. Ik houd jullie op de hoogte! Tot over een week.

Liefs, Senna