Mijn tweede week in de Filipijnen!

Mijn tweede week is alweer voorbij. Vorige week maandag hebben we les gehad in vasayan. Dit is de taal die ze spreken in dit gedeelte van de Filipijnen. Ik vond het echt moeilijk om hier iets van te onthouden want ik was nogal slaperig van de warmte, waardoor ik niet goed kon opletten. Met mijn aantekeningen erbij kan ik mij nu wel voorstellen in het Filippijns!

Dinsdag zijn wij bij de gehandicaptenzorg geweest om te kijken hoe het daar is. Dit maakte wel veel indruk op mij. Het zag er oud en vervallen uit en de urinegeur was sterk aanwezig. De patiënten slapen daar met z'n allen op een kamer, op een dun matras. Ze hebben dus totaal geen privacy.

De volgende dag hebben we een oriëntatie gehad bij de rehab clinic. Dit is een instelling waar verslaafde mensen zijn opgenomen en worden behandeld. Er zaten vooral veel jongens, maar ook een aantal meiden. De meeste mensen daar zijn opgenomen omdat ze verslaafd zijn aan drugs, alcohol of lijm snuiven.
Na dit zijn we ook nog langs de ouderenzorg geweest. Ik schrok hier wel heel erg van de slaapkamers van de mensen. Eigenlijk kun je dit nieteens een slaapkamer noemen want het waren hokjes van ongeveer 2m bij 2m. Er stond alleen een kaal bed in en sommigen hadden nog wat eigen spulletjes erbij in hun kamer staan. Er waren een aantal ouderen die een huisje buiten hadden. Deze zagen er stuk mooier uit en waren ook groter, maar dit was alleen mogelijk voor de mensen die genoeg geld hebben.
In de avond hebben Jolein en ik sportief gedaan. We hebben samen gebasketbald en ik heb nog nooit zo veel mensen zien kijken toen ik acht keer achter elkaar in de basket gooide. Normaal kan ik dit niet hoor, het was puur toeval (denk ik).

Het eten begint nu wel echt te wennen. Ik begin de rijst steeds meer te waarderen. Woensdag kwam ik springend de keuken in, want ze hadden pannenkoeken voor ons gebakken. Heeeeeerlijk!!

Donderdag zijn we naar een grote shoppingmal geweest in davao city. De hemel ging voor mij open toen ik binnen kwam. Overal mooie winkels. De hele middag heb ik mij hier kunnen vermaken. Om 21:00 wilde wij weer terug naar ons huisje, maar toen kwamen we erachter dat het busje niet meer naar Calinan reed... Hier baalde ik enorm van. Na lang wachten kwam er een taxi die ons wilde mee nemen. Dit was een 4 persoons taxi en we waren met 7 personen. Een beetje eigenwijs waren we wel, want we gingen toch proberen om mee te kunnen met z'n allen. Toen we ons zelf in de taxi gepropt hadden, zijn we toch maar uitgestapt omdat het niet te doen was en het ook niet veilig zou zijn geweest. Gelukkig kwam er een man naar ons toe die ons wel naar huis wilde brengen. We wilde eerst zijn auto zien om te kijken of het wel veilig zou zijn, maar het zag er allemaal prima uit. Zijn vrouw was er ook bij en het was een super aardig stel. We hebben de hele weg gezellig met ze gepraat. Zij verbaasde zich dat wij Nederlands dun zijn, ondanks dat wij twee keer per dag brood eten.

Vrijdag zijn we op medical mission geweest. We gingen met eten en medicatie naar een heel klein dorpje. Het dorpje bestond uit een aantal houten huisjes. Ik ging samen met anderen uit mijn groep eten uitdelen bij de kinderen. Alle kinderen verzamelde zich in twee rijtjes. Een rij met jongens en een rij met de meisjes. De kinderen kregen een bord met een schepje nasi, een witte boterham en een beker met rijst en kip. De kinderen zagen er niet ondervoed uit maar toch merkte je dat ze wel heel erg honger hadden. Heel erg sneu om te zien. Nadat het eten uitgedeeld was, ben ik gaan helpen bij de medische check. Ik heb hier geholpen met het uitzetten van medicatie. Dit was wel lastig omdat de recepten die wij moesten uitzetten nogal onduidelijk waren. Toen dit klaar was zijn we naar het huis van iemand van het personeel geweest. Hier hebben we met z'n allen gegeten. Na het eten kwam de karaoke bar weer te voorschijn en werd er de hele middag gezongen. Het maakt hier niet uit of je kunt zingen, want zelfs de mensen die totaal niet kunnen zingen, doen het toch! Ik heb hier ook voor de eerste keer een Filipijnse baby vastgehouden. De hele middag heb ik met roos de baby vastgehouden, de fles gegeven en verschoond. Roos en ik waren helemaal in ons element!

In het weekend ben ik naar het strand geweest bij davao. Ik had een mooi strand verwacht, maar dit was het totaal niet. Op het strand lagen overal stokjes, stenen en aangespoeld afval. Toch heb ik wel heerlijk in de zon gelegen en heb ik op de terug weg naar huis een lekkere Belgische wafel gegeten. Jaja nooit gedacht dat ze in de Filipijnen Belgische wafels zouden maken!
We zijn naar huis gegaan met een jeepney omdat we geen ander vervoer konden vinden. Een jeepney doet er normaal langer over dan een normaal busje want deze stopt overal. Dit hebben we gemerkt want we kwamen na 1,5 uur pas thuis aan, terwijl het maar een reistijd van ongeveer 35 minuten is...

Zondag ben ik met Jolein en Arno Calinan in geweest, om een beetje rond te kijken en boodschappen te doen. Er was een markt en het leek ons daarom een leuk idee om dit eens te gaan bekijken. Na één stap op de markt gezet te hebben, zijn we gelijk weer omgekeerd. Wat kan de vismarkt toch stinken!

Afgelopen maandag heb ik mijn eerste stage dag gehad, op de ER. Dit is de eerste hulp van het ziekenhuis. We moesten om zeven uur in de ochtend beginnen, dus lekker vroeg opstaan. Dit was wel erg vroeg... Om zeven uur zaten de eerste patiënten al klaar om binnen te komen. Dit waren twee kleine kindjes die allebei koorts hadden. Normaal gesproken gaan deze patiënten niet naar de eerste hulp, maar de dokterpost ging pas om negen uur open. De rest van de dag hebben we nog twaalf anderen patiënten gehad. De reden van opname was heel erg verschillend. We hebben een baby op de afdeling gehad van vijf dagen oud, die kwam voor de hielprik. Ook was er een meisje die een fractuur in haar schouder had en daarom gips kreeg. Verder hebben we mee kunnen kijken met het hechten van een hoofdwond en met infusen prikken. De manier van werken gaat wel anders dan in Nederland. Het gaat hier allemaal wat minder snel en ze gebruiken hier anderen middelen. De naaldencontainer is bijvoorbeeld gemaakt van een lege fles. Wel slim bedacht!

Vandaag had ik mijn tweede stage dag op de eerste hulp. Het was vandaag niet zo druk als gister, dat vond ik wel jammer. Er was een bevalling in het ziekenhuis van een vrouw die pas 32 weken zwanger was, maar helaas waren we net te laat en was het kind al geboren. Ik ben natuurlijk wel even bij de baby gaan kijken. Wat was hij klein zeg... Maar wel super schattig! De rest van de dag hebben we een aantal kindjes gehad die een infuus kregen en een aantal volwassen. Ook was er een jongetje die tijdens het spelen met een mes in zijn voet had gesneden. Dit hebben ze moeten hechten omdat de pezen van de voet te zien waren en het een vrij grote wond was.

Morgen gaan we met de groep de hele ochtend vaccineren. Ik ben benieuwd hoe dit is!

Tot over een week lezers!

Liefs,
Senna